در وفای عشق تو، مشهور خوبانم چو شمع

شب­نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع

روز و شب خوابم نمیاید به چشم غم­پرست

بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع

بی جمال عالم آرای تو روزم چون شب است

با کمال عشق تو، در عین نقصانم چو شمع

در میان آب و آتش همچنان سرگرم توست

این دل زار و نزار اشکبارانم چو شمع

در شب هجران مرا پروانه­ای و صلی فرست

ورنه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع

هم چو صحبم یک نفس باقی­ست تا دیدار تو

چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع

سرفرازم کن شبی از وصل خود ای نا زنین

تا منور گردد از دیدارت ایوانم چو شمع ...