مژده کز لطف خداوند جهان بنده نواز

به روی خلق جهان باب کرامت شد باز

پرده بگرت ز رخ شاه زمین ماه سما

آفتابی بدمید از طرف ملک حجاز

دوش از دامن ریحانه گلی جلوه نمود

غنچه ای کرد دهن باز به صد عشوه و ناز

این گل باغ امامت بود و پور رضا

شمس ایوان ولایت بود و محرم راز

از پی تهنیت مقدم مسعود جواد

ابر بخشایش حق بارش خود کرد آغاز

شو گدای در آن شه که سلاطین جهان

سر گذارند به درگاه وی از بهر نیاز

صد چو حاتم به گدائی درش فخر کنند

ز آنکه در جود و سخا گشت به دوران ممتاز

خلق محتاج عطای تو به هر صبح و مسا

تو جوادی و تو محمودی و ما همچو ایاز

مرغ اقبال هنرور شب و روز از لطفت

به هوای سر کوی تو بود در پرواز