سـحـر بـرآمــد سـروش جــانــان

سـروده مـژده بـه جـمـع يـاران

ز مـشـرق عـشـق ز بـرج طـاهـا

مـهـي عـيـان شـد بـمـاه شعبان

ز حسن رويش نگر كه خورشيد

سـر از خـجـالـت نـمـوده پـنـهان

ز نــرجــس آمـد گـلـي بـه عـالـم

كـه شـد ز رويش جهان گلستان

چـنـيـن شـنـيـدم كـه بـرق تيـغـش

ز ريـشـه سـوزد فساد و طغيان

ز فـر و جــاهــش بـعـدل و دادش

جـهــان بـگـيـرد بـه ظـل فرمان

بـه خـسـتـه گـان دور غم سرآمد

نـهــاد مـهــدي قــدم بـــــدوران

سـتـمـگـران را زمـان شود طي

كـه مـنـتـقـم زد عـلـم بـه مـيدان

ز عـسـگـري شد عيان شهي كو

سـتـوده وضـعـــش خــدا بـقـرآن

چـنـيـن شـنـيـدم كـه سوي مهدي

هر آنكه رو كرد،‌ خداي سبحان

گـره ز كــارش گـشـايـد از لـطف

نـجـات يـابـد ز رنــج و حـرمـان

چـنـيـن شـنـيـدم، بـوصـف مـهدي

«حـيـاتي» از جان شده ثناخوان